به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از بسيج فرهنگيان، بيش از هزار و چهارصد سال پيش، اسلام آزادي بردگان را از عبادات والاتر برشمرد و نزول آيه 13 سوره حجرات «اختلافات شکلي در رنگ و زبان به خاطر آن است که همديگر را بهتر بشناسيد. بزرگوارترين شما نزد خداوند باتقواترين شماست» اين ادعا را اثبات کرد.
اين در حاليست که تا حدود صدوپنجاه سال پيش در آمريکا اين کشور به ظاهر متمدن، هنوز مردان، زنان و کودکان به جرم سياهي پوستشان خريد و فروش مي‌شدند.
آمريکايي ها براي افزايش توليدات کشاورزي (جنوب آمريکا) و صنعتي (شمال آمريکا)، تعداد زيادي از سياهپوستان آفريقايي را به بردگي گرفتند. اين سياهپوستان از ابتدايي ترين حقوق فردي و اجتماعي محروم بودند، و باآنها همچون بردگاني رفتار مي شدکه گويا براي خدمت به سفيدپوستان آفريده شده اند. به همين علت از اواسط سده هفدهم تا اواسط سده نوزدهم ميلادي قيامهايي از سوي بردگان سياه عليه اربابان سفيدپوست روي داد.
جنبش‌هاي ملي گرايانه سياهان، در اوايل قرن حاضر به رهبري مارکوس گارويونوبلدرو علي ادامه يافت. به گونه اي که فقط درسال 1919ميلادي 25 برخورد خونين نژادي درآمريکا اتفاق افتاد.
در ژوئيه????کنگره آمريکا با تصويب قانون دوم توقيف، بردگان را آزاد ساخت. کنگره آمريکا در ? ژوئيه سال???? نيز در اصلاحيه چهاردهم قانون اساسي ايالات متحده، سياهپوستان را که با جمعيتي نزديک به 13 درصد دومين اکثريت جمعيتي در اين کشور را تشکيل مي دادند، به عنوان شهروند رسمي آمريکاشناخت اما هيچ يک از اين اقدامات منجر به دستيابي واقعي سياهان به حقوق برابر باسفيدپوستان نشد.
در اواخر قرن نوزدهم که ايالات متحده آمريکا ايده ابرقدرت شدن را در سر مي پروراند، مقامات اين کشور در روندي هوشمندانه اقداماتي ظاهري براي احقاق حقوق شهروندي سياهان را در دستور کارشان قرار دادند.
مطرح کردن چهره هايي چون فردريک داگلاس، هريت تابمن، بوکر تي واشنگتن، محمد علي کلي(با نام قبلي کَسيوس مارسلوس کلي) و مالکوم ايکس نيز در راستاي همين سياست عوام فريبانه بود، اما رفتارهاي آزاديخواهانه برخي از اين افراد در اواسط راه آمريکايي ها را به اين نتيجه رساند که بزرگ کردن بعد روحي افراد در صورتي که طبق اهداف و آرمانهاي آنان پرورش نيافته باشد کاري خطرناک و در حقيقت سياستي رندمي براي آنها است.
در اين راستا آنها به غربالگري افراد پرداخته و سياهاني را که از نظر پيشينه به سياست هاي آنان نزديکتر بودند را در دستور کار بزرگنمايي هاي رسانه اي خود قرار دادند، افرادي چون رزا پارکس و مارتين لوتر کينگ جونيور را بايد در زمره اين دست اشخاص دانست اما تبليغات گسترده در اين زمينه نيز نتوانست نتيجه چندان مطلوبي را براي آنان به دنبال داشته باشد.
پس از اين، سياستمداران آمريکايي تصميم گرفتند تا پرورش کامل دست نشانده هايشان، از چهره هاي غيرسياسي و غير مذهبي سياه پوست استفاده کنند، بزرگنمايي افسانه اي چهره هايي چون مايکل جکسون، مايکل جردن، ريحانا و... از اين دست است.
با گذشت چند دهه از تصميم براي ابرقدرت شدن آمريکا، سياستمداران اين کشور توانستند سياهپوستاني تربيت کنند که در عرصه سياست کاملا منطبق با اهداف استعمارگرايانه آنها باشند، از اين جمله مي توان کالين لوتر پاول، کاندوليزا رايس و باراک اوباما را نام برد.
بمب رسانه اي انتخاب اولين رئيس جمهور سياهپوست آمريکا مي توانست موفقيتي بزرگ براي دست هاي پشت پرده سياست آمريکا باشد تا چهره اي زيبا از حقوق بشر آمريکايي را نشان دهد درحاليکه واقعيت در آمريکا بسيار متفاوت است.
کشته شدن يک سياهپوست در هر 28 ساعت به دست پليس آمريکا
چندي پيش شبکه تلويزيوني رييل نيوز اعلام کرد در سال 2012 درهر 28 ساعت يک سياهپوست به دست نيروهاي دولتي درآمريکاکشته شده است.
کالي آکونو ،نويسنده وفعال سياهپوست درگفتگويي زنده در اين شبکه مستندات جمع آوري شده ازگزارشات پليس ورسانه هارا براي اثبات اين ادعا نشان داد.
اين در حاليست که دربين کشته شدگان فقط درصد بسيارکمي در خشونت هاي جنايي دست داشته اند اما سئوال اينجاست که مقامات آمريکايي چرا همواره با سکوت يا پشتيباتي از پليس اين کشور، کشته شدن اين تعداد سياه پوست را توجيه مي کنند.
تحقيقات در موسسات مطالعاتي آمريکا اثبات کرده که ميزان اعمال خشونت پليس در آمريکا عليه سياهپوستان بسيار بيشتر از سفيدپوستان اين کشوراست اما درموردحوادثي مثل درگيري پليس باسياهپوستان و... دادگاههاي آمريکا معمولا کمتر اظهارات شاهدان عيني ر ا پوشش داده و بيشتر به گفته هاي پليس اکتفا مي کنند.
چندي پيش باراک اوباما به منظور آرام ساختن مردم خشمگين معترض به سياست ها و احکام تبعيض آميز، اينگونه به نژادپرستي امريکايي ها اعتراف کرد: هيچ سياهپوستي نيست که در امريکا به چشم گناهکار به او نگاه نشده باشد. من هم ?? سال پيش ميتوانستم جاي تريون مارتين(نوجوان کشته شده سياه پوست که قاتلش حکم برائت گرفت) باشم.
البته اين اعتراف تکان دهنده رئيس جمهور آمريکا هيچ کمکي به وضعيت سياهپوستان نکرد و همين چند روز پيش باز هم خبر تلخ ديگري کام مردم آزادي خواه جهان را از وضعيت تأسف بار امنيت و آرامش در آمريکا تلخ کرد. خبر ي از کشته شدن "مريام کري" 34 ساله، مادري سياهپوست، به دست پليس آمريکا در برابر چشمان طفل يکساله اش در نزديکي کنگره و کاخ سفيد.
اين فاجعه بار ديگر حقيقت حقوق بشر آمريکايي را نمايان کرد، رخدادي که مسئولان آمريکايي حتي از وقوع آن ابراز تاسف نکردند. اينک افکار عمومي جهان چشم انتظار است تا ببيند دولت مردان آمريکا که همواره خود را داعيه دار حفظ امنيت جهان مي نامند، اينان که به توهم کشته شدن مردم ديگر کشورها حاضرند مسافت طولاني ميان دو قاره را بپيمايند تا به ادعاي مضحکشان جلوي خشونت عليه مردم يک کشور را بگيرند، حاضرند از پله هاي کاخ سفيد پايين بيايند و حقيقت تلخ و مشمئزکننده جامعه خويش را با چشم ببينند؟!